Campagne: Ondervinden bekent kleur
23 maart 2021
We zijn een campagne gestart met als naam: Ondervinden bekent kleur! Om te beginnen hebben we de wat gedempte foto’s en berichten op de website vervangen door kleurrijke exemplaren. Letterlijk kleur geven aan Ondervinden. Daarnaast zullen via social media berichten verstuurd worden die dynamiek en kleur uitstralen. Ook hier komt de kleur terug.
Wat belangrijker is, is het statement wat erachter zit; Ondervinden gaat voor haar kwaliteiten en diensten staan! we zijn doorgegroeid van puber- naar volwassen fase en dat vraagt om actie! Hier hoort bij dat betrokken trainer/coaches en ondersteuners nog meer de verantwoordelijkheid nemen om beschikbaar te zijn voor jou! Dit uit zich in zichtbaarheid, diensten ontwikkelen die bij jou specifieke wensen aansluiten en vooral het voorleven van de belangrijkste waarde binnen Ondervinden: ‘practise what you preach’.
Bewegingen die hierbij horen zijn het aangaan van nieuwe samenwerkingsverbanden en/of op een andere manier Ondervinden beschikbaar stellen binnen bestaande samenwerking, maar ook de recent doorontwikkelde en beschikbare programma’s en bijvoorbeeld meer transparantie over prijzen en inhoud van programma’s. Daarnaast is Ondervinden in de regio Breda gestart met een coachpraktijk die meteen voortvarend van start gegaan is. Ook is de praktijk in Goes nieuw leven ingeblazen en worden er in Brabant op diverse locaties workshops en programma’s aangeboden.
De levensenergie giert ons door de aderen… Waarmee kunnen we jou helpen?!
Kiezen én manifesteren
2 november 2020
In de zomermaanden zijn we bezig geweest om een groots plan tot uitvoering te brengen; bieding op een locatie, businessplan schrijven, veel overleggen en zeker ook veel genieten van het creatieproces. De energie die ons de power tot manifestatie gaf, kwam voort uit het volle geloof dat het ons zou lukken om de plannen te verwezenlijken. Uiteindelijk werd de locatie ons niet gegund, waardoor het ontwikkelen van de businesscase voor niets leek.
Na een moment van bezinning en doorleven van de teleurstelling werd een aangepaste versie van het concept gemaakt en plan de campagne voor het najaar van 2020 en het voorjaar voor het opvolgende jaar bepaald. Dit plan kon echter de vuilnisbak in na nieuwe maatregelen rondom het COVID-virus en zo stonden we weer op nul, zo leek het.
Je zou kunnen zeggen dat de omstandigheid ons maximaal uitdaagde op congruentie en consistentie van onze intenties en om voor onszelf kraakhelder te hebben of krijgen wat de rode draad en richting is van onze plannen. We hebben deze uitdaging opgepakt en de plannen wederom aangepast en zijn in actie gekomen. Het resultaat mag er zijn…
In Maart 2021 start ‘de Levenslijn’. Een programma waarin je een half jaar lang iedere twee weken een dag bij elkaar komt om te werken aan het vrij kunnen leven vanuit verdiept zelfbewustzijn. Het programma is gericht op manifestatie vanuit dit bewustzijn. Dus niet alleen weten, maar ook doen! Je wordt hierin intensief begeleid door 2 van onze trainers.
Daarnaast is Ondervinden beschikbaar voor persoonlijke begeleiding door middel van het Zicht op Herstel programma. Diepgaande begeleiding gericht op participatie en zelfredzaamheid. Of gewoon om jezelf verder te ontwikkelen op een specifiek thema.
En trots zijn we. Natuurlijk op de inhoud, maar zeker ook op de getoonde veerkracht en het lef om zelf te manifesteren. We hebben geen enkele garantie voor in de toekomst, maar in het nu is het genieten geblazen…!
Namasté
Practice what you preach
8 juni 2020
Als cliënt ben je overgeleverd aan de de vakkundigheid en grillen van de behandelaar, wat je kwetsbaar maakt. Voor de coach, therapeut of trainer geldt welbeschouwd echter hetzelfde. Er is geen product waar ik mijzelf achter kan verschuilen, hooguit verschuil ik me achter het zorgvuldig opgebouwde programma. Maar uiteindelijk werk ik met en vanuit mezelf en geeft dit naar mijn mening ook de doorslag als het gaat om de impact op het proces van de persoon die om hulp vraagt.
Voorleven wat je de cliënt bijbrengt vind ik een belangrijk element in de begeleiding. Hoe kun je van een ander verlangen dat hij of zij een verandering inzet terwijl je dit zelf met voeten treed. Maar dat is nog niet altijd even gemakkelijk; als coach ben je tenslotte ook gewoon mens. En het laatste wat je wilt is dat je als een buitenaards orakel gezien wordt, tenminste daar ga ik gemakshalve maar even vanuit.
Zelf vind ik de balans houden best lastig en worstel hier soms mee. In mijn eerste jaren als coach liep ik hier stevig in vast, vanuit de overtuiging dat ik als “mister perfect” het beste voor de cliënt kon bieden. Natuurlijk had dit een averechts effect op de cliënt; ik creëerde zo onbedoeld afstand tussen mij en de cliënt en door mijn verkramping ontstond een ambivalente verbindingen wat het proces niet ten goede kwam.
Er zijn twee elementen die ik heb mogen ontwikkelen die mij in het houden van de balans helpen. Allereerst groei ik in het bewustzijn van al mijn imperfecties en kan deze steeds beter accepteren als iets van mijzelf. Dus bewust onbekwaam mag er zijn. Daarnaast lukt het mij steeds beter om mijn eigen worstelingen tijdens een sessie te delen als dit iets toevoegt aan het proces van de cliënt, wat maakt dat het voor de cliënt ook voelt alsof we echt samen in gelijkwaardigheid de reis maken. Door de cliënt gewenste doelen voelen zo meer bereikbaar voor hem of haar.
En soms vlieg ik hierin nog uit de bocht; te veel vanuit weten komen, of juist de persoon te weinig ondersteunen en laten zwemmen, te veel van mijzelf meegeven, of soms net iets te weinig. it’s all about balance.
Het is een fijne constatering te beseffen dat ik als “professional” mag blijven ontwikkelen, juist doordat ik iedere dag mijzelf inzet om mensen een stap vooruit te kunnen laten zetten. Ruimte aan mijzelf gunnen om te blijven ontwikkelen betekend ruimte voor de cliënt om te ontwikkelen…
So I preach what I practice and Practice what I preach…
Namasté
Van inspiratie naar actie
27 mei 2020
Afgelopen periode heeft men, zo ook ik, veel tijd gehad voor reflectie. In het moment van stilstand heb ik mijzelf de vraag gesteld; “waar krijg ik energie van, waar ben ik goed in, wat ik nu niet in mijn leven geïntegreerd heb?” Wat was het een fijne constatering dat veel zaken waar ik blij van wordt een onderdeel zijn van mijn dagelijkse leven; Het leveren van een mooie bijdrage aan de samenleving, prachtige, gezonde kinderen, een rijk sociaal leven met buitenaards lieve mensen om mij heen en gezondheid, om de belangrijkste maar in willekeurige volgorde te benoemen.
Waar samen met een aantal dierbaren de afgelopen periode hard aan gewerkt is, is om meer van mijn creativiteit en gastvrijheid in mijn dagelijkse bijdrage te integreren. Een heerlijk creatief proces, met veel positieve energie. Het is leuk, maar ook wel intensief om iets wat in het koppie zit uiteindelijk tot een concreet plan te maken, maar ik mag verklappen; het is gelukt!
Nu dient de tijd zich aan dat het plan ook omgezet wordt in actie! Een droom zonder manifestatie blijft een droom, nietwaar…? Ik zit nog even in de wachtkamer, maar heb er vertrouwen in dat het najaar van 2020 en daarop volgend weer een mooie episode gaat toevoegen aan mijn toch al rijke leven. Ik ben hier zo dankbaar voor! Kan niet wachten!
Wanneer heb jij voor het laatst iets nieuws gedaan wat in zich heeft dat het zou kunnen mislukken…?
Wil je gelijk of wil je geluk?
4 mei 2020
Wanneer jij jezelf persoonlijk wilt ontwikkelen gaat het er niet om of de schrijver van het boek wat je leest, of de coach of therapeut die je begeleid gelijk heeft met wat hij zegt of schrijft. Het gaat erom of je bereid bent om wat tot dan toe jouw waarheid was opzij te zetten om met de nieuw verworven inzichten te durven experimenteren. Alleen dan ontstaat er daadwerkelijk de zo gewenste beweging in jou.
Kunnen beslissen of jij met iets wat in jou beweegt “in zee gaat” geeft je het ultieme gevoel van vrijheid!
Deze dagen herdenken en vieren we de verkregen vrijheid op een ander vlak. Bezet door een pandemie, 75 jaar geleden bevrijd van een zichtbare vijand.
Ik wens jou veel geluk
Namasté
Constateer-sfeer vs creatie
19 april 2020
We zijn in Nederland al weer ruim anderhalve maand onderweg met/in de Corona-crisis en de daarbij horende beperkende maatregelen. Ik heb mijzelf een bepaald ritme van telefoongebruik aangemeten om te voorkomen dat ik vaker dan normaal vlucht voor gedachten die lastig kunnen zijn. Iedere ochtend een rondje social media, op zoek naar inspiratie en maximaal 3x per dag de mail en WhatsApp. Andere platformen blijf ik sowieso al jaren bewust weg.
Wat logischerwijs veel voorbij komt in SM zijn opinies (een duur woord voor mening). Dit kan aanzetten tot overpeinzing en beweging, maar persoonlijk mis ik iets in deze berichten. Mensen beschrijven bijvoorbeeld de risico’s van 5G en een mogelijke relatie met Corona, vinden iets van Trump, waarschuwen voor de 1,5 meter regels als nieuwe normaal etc. Ik veroordeel deze zienswijzen niet, maar ik mis in deze verhalen vaak de manifestatie. Waar ik benieuwd naar ben is hoe de schrijver zélf vorm geeft aan zijn of haar leven in relatie tot waar over geschreven wordt. Dus; persoonlijke verhalen. Dit inspireert mij! Of niet natuurlijk, maar het raakt me in ieder geval…
Waar ik in deze tijd echt blij van wordt zijn initiatieven die ontstaan als reactie op de maatregelen. Variërend van een collega die een serenade voor zijn ouders opvoert, tot internationaal gearrangeerde muziekstukken, balletuitvoeringen, foto’s etc. Deze creaties nemen mij mee naar mijn eigen “creatieruimte” en nodigen mij uit om bezig te zijn met het ontwikkelen van iets nieuws, in plaats van krampachtig proberen te behouden wat was. (Zie hierover ook de blog van 3 april)
Wat creëer ik dan zoal? Beginnend met wat mij opvalt wat stiekem peutert aan mijn geweten en gevoelsmatig tegendraads is aan wat ik zojuist beschrijf is het volgende: werkzaam in het sociaal maatschappelijke domein verwacht ik van mijzelf dat ik een steentje bijdraag aan mijn directe omgeving. Gek genoeg bemerkt ik juist een tegendraadse beweging in mij. Zo zijn er diverse oudere mensen in mijn omgeving, maar ik kan mezelf er maar niet toe zetten om deze mensen actief op te zoeken of er even contact mee te leggen. Zo je mag lezen vind ik hier iets van. En zo doe ik lekker mee aan de “constateer-sfeer”, alleen is het bij mij een intern proces met een ongewenst effect: de creativiteit in mij smoort, de flow stopt.
Wat dan wel? Er sluimert al een tijdje een gevoel in mij om met Ondervinden een volgende stap te maken. Door de crisis ontstaat er ruimte en aangezien ik een eersteklas dromer ben kan ik mijn interne proces het best omschrijven als iedere 5 minuten een volgende vuurpijl! En als het goed voelt komt er ook actie om van idee naar plan tot manifestatie te komen. Dit na een aanloopje, wat een erg functioneel aanloopje is, want anders zou ik alle kanten op schieten. Gelukkig zijn er mensen in mijn directe omgeving die mij af en toe op subtiele én minder subtiele wijze terug verbinding laten maken met de werkelijkheid. Ook wel bekend als “met beide beentjes op de grond blijven”.
Vorige week zijn we met het “core-team” van Ondervinden (online) samen gaan zitten en hebben een eerste stap gezet door pruttelende ideeën om te zetten naar een plan en actie. En het bruist en beweegt en knettert aan alle kanten! Aanwezige kwaliteiten, de tijdsgeest en behoeften die in deze tijd binnen de maatschappij zijn ontstaan worden samengevoegd tot een plan wat uitvoering gaat krijgen vanaf September. Ik kan en wil er nog niet al te veel over schrijven, maar het plan heeft als titel: “Zicht op Herstel“. Meer duidelijkheid zal eind Juli ontstaan. We houden je graag op de hoogte van de ontwikkelingen!
Via deze weg nodig ik iedereen uit om lekker te dromen, te creëren en te manifesteren en om dit breed te delen ter inspiratie! In dit licht zal ik deze blog voorzien van een zelfgemaakte foto van een recente wandeling in de prachtige Zeeuwse natuur.
Namasté
Verliezen om te winnen
3 april 2020
Gedurende mijn rijke, dynamische leven hebben mensen die mij na aan het hart liggen op vele manieren en even zovele momenten getracht mij duidelijk te maken dat ik veel te naïef ben voor deze wereld. Dat ik te gemakkelijk ben, te goed van vertrouwen. Dat het leven wat anders vraagt dan altijd maar het goede zien in situaties, in mensen, in het nu en de toekomst. In de volksmond noemt men dat ook wel een goeie sukkel.
Het verschil tussen mijn wereldbeeld en dat van (de meeste) anderen heeft mij regelmatig in situaties gebracht waardoor er in mij verwarring ontstond, wat mij heeft doen wankelen, mij verwonderde, mij pijn deed, maar ook wat mij heel veel mooie, nieuwe inzichten gegeven heeft. Iedere morgen opstaan met het idee dat ik “speel om te winnen” en het beste in alles wil zien geeft mij ueberhaubt de kracht om op te staan. Ik herinner mij een situatie van een aantal jaren geleden waarin ik financieel nagenoeg aan de grond zat en er voor koos om mijn laatste geld niet zorgvuldig te investeren in het dagelijks leven, maar in plaats daarvan een reis naar Peru te boeken. Ik kreeg het tij niet gekeerd en heel mijn systeem had behoefte om uit de strijd te stappen die ik in dat moment met mijzelf voerde. Bij terugkomst na mijn reis had ik twee nieuwe opdrachten én prachtige ervaringen uit een enerverend land. Het had zo anders kunnen lopen, maar zo liep het niet. Ik had geen controle over mijn toekomst, accepteerde dat en het gevolg was onverwacht positief. Dit voorbeeld staat niet op zichzelf.
Niet in de laatste plaats door het Corona-virus lijkt mijn directe omgeving mij de laatste tijd in extremis duidelijk te willen maken dat het in het leven toch vooral gaat om niet te verliezen. Directeuren die wild om zich heen slaan om de eigen onmacht te bedekken, een doorgaans inspirerend leider die alleen nog maar kan zien wat de ander niet ziet in plaats van tot zelfonderzoek over te gaan, organisaties die uit angst voor financiële teloorgang terugpakken op directief gedrag en extreme controle. Dit alles om maar niet te verliezen wat zo zorgvuldig is opgebouwd qua bedrijf, gedachtengoed, luxe of imago. Ook globaal zijn hier voorbeelden van te benoemen. Denk aan het initieel compleet ontkennen van Corona door de presidenten van Brazilië en Amerika om de economie maar in stand te houden, of de Europese voetbalbond UEFA die aanstuurt op het uit laten spelen van nationale competities om de inkomsten uit uitzendingen te blijven garanderen. Maar ten koste van wat…?
Let op; ik heb meermaals in mijn leven gespeeld om niet te verliezen vanuit angst om kwijt te raken wat ik had, steevast met hetzelfde dramatische resultaat; juíst verliezen wat ik had, wat ik zo krampachtig wilde behouden…
Ik besef dat mijn grootste levenslessen uit deze momenten voortgekomen zijn. Verbroken relaties lieten mij zien dat ik eerst van mijzelf mag houden, verlies van mijn ouders lieten mij ervaren dat ik het ook zelf kan, het kwijtraken van overzicht met depressie tot gevolg lieten mij ondervinden dat ik voor het leven kies en verkorting van mijn tijd samen met mijn kinderen deed mij geloven in dat ik met vertrouwen kan loslaten. Om maar een aantal voorbeelden te noemen.
Begrijp me goed, ik schrijf dit slechts om in deze roerige tijd vorm te kunnen geven aan de vraag wat wezenlijk van belang voor mij is in mijn leven. Niet om iets te vinden van mensen die ervoor kiezen om te “spelen om niet te verliezen”.
Het antwoord op de vraag wat voor mij van wezenlijk belang is wordt door recente ervaringen mij steeds duidelijker; ik doe niet mee aan spelen om niet te verliezen. In plaats daarvan vertrouw ik op mijn waardevrije basishouding, mijn creativiteit, de goedheid van mensen en moeder aarde. Vertrouwen in dat waar deuren sluiten andere deuren zich openen. Vanuit dit vertrouwen blijf ik mijn leven vorm geven. Bewust verliezen om ruimte te creëren om weer iets te (her)winnen. En soms doet dit pijn, maar het vrije gevoel verzacht alles…
Wat ben jij bereid om te verliezen? Waar zit jij nog aan of in vast? Wat zou er bij jou ontstaan wanneer je durft los te laten wat je hebt…?
Dat vertrouwen mag winnen van angst,
Namasté
Good feeling
29 maart 2020
Even een stukje inspiratie om stil te staan bij wat in deze tijd naar boven komt drijven in jou. Wat vanzelfsprekend was, is nu bijzonder geworden. Enjoy the feeling…
De helende kracht van de natuur
24 maart 2020
[…] Het was tot voor kort niet zo moeilijk om op afstand te blijven van de schoonheid van de natuur; er was immers nog zoveel dat onze aandacht vroeg en wat we wilden bereiken om gelukkig te leven. De polsslag van het leven en de wereld leken steeds luider en sneller te kloppen. Onze afstand tot de schoonheid van het leven en de natuur wordt steeds groter door toenemende bedroefdheid over wat er aan de gang is op aarde. Over natuurrampen die steeds heviger worden door toedoen van de mens.
We hebben dit soort gevoelens liever niet. Door de jachtigheid van ons dagelijks bestaan is het ook heel gemakkelijk dit onrustige gevoel uit de weg te gaan en tegelijkertijd ook het verbonden zijn met de aarde te vermijden terwijl dat ons nu juist kan helpen. Men noemt dit ook wel “onverwerkt verlies” en op dit moment roept dat ons op om ons op te maken voor een soort rouwperiode. Een verzoening, een oprechte bewuste confrontatie met die lastige schaamte die we soms voelen over hoe slecht we met de aarde omgaan.
Maar hoewel het goed voor ons is verantwoordelijkheid te nemen, even een poosje stil te staan bij onze gevoelens van spijt, is er ook een andere waarheid. Ondanks alle onzekerheid en misère om ons heen, met beelden van een virus wat rond zich heen grijpt als toorn van de natuur, heeft de natuur geen hekel aan mensen vanwege de onderdrukking en schade die we haar aandoen. Afschuw, razernij en toorn zijn immers typisch menselijk. De aarde gaat door, kent groei en neergang, eb en vloed, koestering en bloei.
De schoonheid van het leven met en in de natuur is er direct voor onze neus, binnen handbereik. Je kunt haar voelen onder de takken van een oude boom op een zonnige, koude prille lentemiddag, als het opeens vriendelijk en zacht tot je doordringt dat je niets hoeft te doen, geen probleem hoeft op te lossen, geen plannen hoeft te maken. Alleen de schaduw, de zon, het briesje dat de bladeren doet ritselen in een buitengewoon en moeiteloze uitwisseling. Je voedt met iedere uitademing de boom, de boom op zijn beurt geeft jou zuurstof voor de volgende inademing.
En zo draait de wereld. En zo laat jij de wereld draaien […]
Vrij vertaald, Ferguson, 2020
Mijmeren
22 Maart 2020
Het Corona-virus dwingt ons om stil te gaan staan, zoveel is wel duidelijk. Wat dit stilstaan voor iemand betekend verschilt per persoon. Veel van de inhoud van deze blog’s ontstaat door zomaar wat te zitten (of liggen) mijmeren. Mijmeren is één van mijn favoriete bezigheden en vertaal ik vrij als “piekeren zonder zorgen”. Mijzelf bewust zijn van mijn gedachten en zelf de regie hebben of en met welke gedachte ik in gegeven moment iets wil is in deze tijd een Godszegen!
Ik “neem” de regie op twee manieren. In de eerste plaats vind ik niet snel iets van mijn gedachten. Deze horen bij mij als mens en zijn in tijden van stress nadrukkelijk aanwezig. Dit klinkt simpel, maar mijn interne stemmetjes vinden graag iets van mij en geven er de voorkeur aan om dit met een kritische ondertoon in mij rond te laten zingen…
Belangrijk bij het aannemen van deze neutrale houding is dat een eventuele in mij opgeroepen emotie er van mij mag zijn. Soms voel ik een moment van angst, verdriet of boosheid. Ik zoek dan de fysieke locatie in mijn lijf op waar de emotie zich het meest manifesteert, breng mijn aandacht hier naar toe en laat het er zijn zonder dit te willen “fixen”. Door de betekenis die ik aan mijn gedachte geef te herzien naar een neutraal standpunt is de impact van de emotie, de diepte, beperkt. Woorden die mij helpen bij in basis waardevrij te blijven zijn bijvoorbeeld: logisch, apart, bijzonder, grappig e.a.
Daarnaast experimenteer ik regelmatig met het verleggen van mijn focus. Dit is voor mij niet eenvoudig wanneer ik dit probeer in het moment dat “negatieve” gedachten mijn hoofd ontvoerd hebben. Een manier om uit deze ontvoering te komen is mijn aandacht bij regelmaat te richten op mijn ademhaling. Hiermee breng ik mijn aandacht in het nu, naar een vrije ruimte “achter de gedachten”. Ik kies er regelmatig voor om bewust te ademen d.m.v. een ritueel. Dit door met of zonder muziek er echt voor te gaan zitten, maar ook door gewoon in het dagdagelijkse bewust mijn aandacht naar mijn ademhaling te brengen.
Zo ontstaat er ruimte om te kunnen mijmeren; van alle gedachten die in mij voorbij komen kan dat wat in dat moment het beste bij mij past kiezen. Ik vind het heerlijk om mij te laten meevoeren naar plekken (een volgende gedachte, fysieke gevoelens, emoties, leegte) waar ik mijzelf eerst niet bewust van was, of wat mij een rustig gevoel geeft. Vooropgesteld dat er niets te “lukken” valt zijn er soms momenten dat er géén ruimte in mij ontstaat om te mijmeren. Bij mij wordt het dan vaak piekeren. Dan is het wat het is. Mijmeren laat zich niet sturen of dwingen. In zo’n moment onderzoek ik in mijzelf wat er in de weg zit en laat dit toe of los. En gelukkig moeten er ook nog genoeg andere dingen gedaan worden, zoals in mijn geval kinderen les geven, cliënten helpen, wasjes draaien, wandelen in de natuur, boodschappen doen e.a. waar ik heerlijk in kan “vluchten”.
Beseffen dat de wereld in basis neutraal is totdat ik hier betekenis aan geef, bewust zijn van mijn ademhaling in het hier en nu en accepteren dat ik kritische interne stemmetjes heb waarin ik mag verzachten en berusten helpt mij om in deze tijd stil te staan bij wat wezenlijk echt van belang is, voor mij…
Veel mijmergenot,
Namasté